PRZYCZYNY BULIMII – DLACZEGO JA? Cz.2

Jako, że bulimia to schorzenie o podłożu psychologicznym, skutek jakim jest obżarstwo, to tylko konsekwencja choroby. W dzisiejszym artykule poświęcimy uwagę przyczynom zachorowań. Jest to temat delikatny. Warto jednak go omówić, by następnym razem nie zignorować dziwnych zachowań swojego dziecka oraz nie mieć chorych za „wariatów, którzy po prostu nie mogą przestać wymiotować”. Jakie mogą być przyczyny bulimii?  

CZYNNIKI  FIZJOLOGICZNE ORAZ BIOLOGICZNE

Nie do końca zbadano skąd się bierze bulimia. Nie posiadamy wiedzy popartej badaniami naukowymi na temat przyczyn zachorowań. Jako że jest to zaburzenie psychologiczne, uważa się, że bierze się ono „z głowy”. Jest skutkiem niezadowolenia z własnego wyglądu. Wizerunek „kobiety idealnej” stworzony przez media wywołuje w młodych ludziach presję. Brak środowiska budującego poczucie wartości człowieka, skutkują poszukiwaniem sposobów, na potwierdzenie swojej racji bytu. Przypuszcza się również, że choroba ta może mieć podłoże genetyczne. Szanse na zachorowanie zwiększają się, kiedy u rodziców lub osób spokrewnionych zdiagnozuje się jakiekolwiek zaburzenia odżywiania, epizody depresyjne itp. Wokół potwierdzenia tych tez prowadzi się badania wokół chromosomu 10, które według przypuszczeń odpowiadają za otyłość i zaburzenia odżywiania. Hormony również są obwiniane za zachorowanie na bulimię. Jest to jednak o tyle trudne do określenia, że autodestrukcyjne zachowania chorych znacząco zaburzają całą gospodarkę organizmu. Badania jednak pokazują, że chorzy posiadają: podniesiony hormon stresu, zaburzony przekaz neuroprzekaźników tj. serotoniny, która odpowiada za lęk czy apetyt, norepinefryny związanej ze stresem, dopaminy (uczucie zaspokojenia potrzeb) czy greliny związanej z uczuciem łaknienia.

CZYNNIKI PSYCHOLOGICZNE

Chęć kontrolowania swojej masy ciała oraz zachowania związane z tym u chorych na bulimię często odnajdują przyczynę w dotychczasowych doświadczeniach. Środowisko w jakim przyszło żyć każdemu człowiekowi odgrywa wpływ na jego psychikę. Brak poczucia bezpieczeństwa w dzieciństwie, zachowania rodziców (w tym stosunek do jedzenia i wyglądu), sposób odżywiania w domu rodzinnym, wszelkie traumy czy negatywne przeżycia związane z dzieciństwem mają znaczący wpływ na bulimika i są przyczyną choroby.    Według badań przeprowadzonych na kobietach chorych na bulimię, mają one znacząco zaburzoną percepcję spostrzegania proporcji (z naciskiem na szerokość). Swoje, zazwyczaj prawidłowe parametry ciała wskazują jako „grube”, a wyniszczone, chude ciało, jako „prawidłową masę ciała”. Pocieszające jednak, że według badań grupa kontrolna również zawyżała swoje parametry, ale w nieco mniejszym stopniu, stąd takie przypuszczenia. Inne badania potwierdziły, że bulimiczki trudniej akceptują swoje wymiary ciała, mimo zapewnień ze strony innych osób. Z dystansem i niedowierzaniem podchodzą do kwestii wyglądu. Jest to również związane z brakiem zaufania, które często przeszkadza im w nawiązywaniu relacji  z innymi ludźmi. Chorzy mają duży problem z poczuciem cielesności, co prowadzi do podmiotowego traktowania swojego ciała, a to często skutkuje np. promiskuityzmem, czyli przypadkowym nawiązaniem kontaktów seksualnych. Bulimia może prowadzić do kradzieży żywności – kleptomani. Ta natomiast często skutkuje innymi zachowaniami kryminalnymi, co sprawia, że ilość zaburzeń piętrzy się i są one trudniejsze do leczenia. Sama psychoterapia w takich przypadkach jest już niewystarczająca. Psychika osób chorych na bulimię jest bardzo szerokim zagadnieniem, stąd tak trudno ująć to zagadnienie w całość.  

CZYNNIKI SOCJOLOGICZNE I KULTUROWE

Jak już wcześniej zostało wspomniane wzorzec zachodni związany z ideałem piękna, znacząco wpływa na spostrzeganie swojego wyglądu przez wiele osób. Media prezentują nam szczupłe modelki, które w dużej mierze nijak mają się do rzeczywistej budowy ciała człowieka. Wszystko jednak stworzone jest na potrzeby widza. W ostatnim czasie coraz częściej ludzie buntują się wobec chudej, wręcz anorektycznej budowie, dlatego zaczyna być popularyzowana sylwetka plus size. Jest wiec nadzieja na zmianę stereotypów. Działa to jednak w obie strony. Często zawody np. artystyczne, modeling, w których oczekuje się nienagannej sylwetki bywa przyczyną zaburzeń odżywiania. Wywiera się presję na takich osobach, które desperacko poszukują metod gwałtownej utraty masy ciała. Często jednak staje się to nawykiem i osoby takie popadają w chorobę. Osoby chorujące na bulimię, jak już wcześniej wspomniano mają zaburzone poczucie wartości. Pozytywne komentarze wobec osób, którym udało się schudnąć, bądź wyglądają dobrze, sprawiają, że osoby te również chcą znaleźć aprobatę innych. Zaczynają więc proces odchudzania. Również okres dojrzewania znacząco wpływa na spostrzeganie swojej sylwetki. Jest to etap, w którym przykłada się dużą uwagę do swojego wyglądu. Często zachorowania następują właśnie w tym momencie. Niedowartościowana młodzież szuka utwierdzenia się w swojej wartości. Na to mają wpływ wszystkie wyżej wymienione czynniki. Jak widać nie da się stworzyć jednego portretu psychologicznego chorego. Bulimia jest bardzo skomplikowaną chorobą i nie można generalizować żadnych jej cech i objawów.

W następnym artykule przedstawimy Państwu skutki prowokowania wymiotów oraz nadużywania leków moczopędnych i przeczyszczających.

Zobacz również: Tkanka tłuszczowa - dobra strona niechcianego balastu