LWIA GRZYWA – GRZYB O CENNYCH WŁAŚCIWOŚCIACH
Czy i do Ciebie dotarły już informacje o cudownych i uzdrawiających właściwościach grzyba o nazwie lwia grzywa lub małpia głowa? Czy faktycznie jego spożywanie wywiera korzystny wpływ na zdrowie człowieka? Czy włączenie wspomnianego gatunku grzyba do diety jest bezpieczne i sensowne? Dowiedz się co na ten temat sądzi nasz dietetyk.
LWIA GRZYWA – JAK WYGLĄDA I SKĄD POCHODZI
Soplówka jeżowata (Hericium erinaceus ) to gatunek grzybów, który należy do rodziny soplówkowatych (Hericiaceae). Porasta lasy liściaste, przede wszystkim takie, w których znajdują się stare drzewostany. Można je znaleźć na samym dole pni takich drzew, jak: dęby, buki, orzechy włoskie i jabłonie. Wśród listy grzybów zawierających składniki o właściwościach leczniczych, można wyróżnić także soplówkę jeżowatą, która nazywana jest również „lwią grzywą”, „małpią głową”, „białym pomponem”, a nawet „baranią głową”. Faktycznie jej wygląd sprawia, że można nadać jej wyżej wspomniane określenia. Jest białego koloru i wyróżnia się na tle innych grzybów, cienkimi, ściśniętymi igiełkami.
Warto wspomnieć, że w Polsce grzyb ten należy do gatunków rzadko występujących i jest pod ochroną, a jego zerwanie z pnia drzewa, jest niezgodne z obowiązujący prawem. W dodatku m.in. w krajach takich jak: Belgia, Niemcy, Dania, Szwecja, czy Austria, grzyb ten uważa się za gatunek wymierający. Natomiast w krajach azjatyckich (np. Japonia), uprawia się soplówkę jeżowatą na szeroką skalę, w tych rejonach świata jest to jeden z ulubionych produktów spożywczych mający szerokie zastosowanie w kuchni.
Zobacz również: Kuchnia pięciu przemian
WŁAŚCIWOŚCI PROZDROWOTNE SOPLÓWKI JEŻOWATEJ
Jeżeli należysz do osób zainteresowanych włączeniem lwiej grzywy do diety, a mieszkasz a terenie Polski, musisz wiedzieć, że zerwanie soplówki jeżowatej z pnia drzewa jakie porasta lub sprowadzenie jej z zagranicy jest karalne.
Jednak w niektórych krajach na zachodzie, w których soplówka jeżowata nie jest uznawana za gatunek wymierający, serwuje się ją w restauracjach. Kucharze uważają, że lwia grzywa najlepiej smakuje po wcześniejszym usmażeniu w oliwie z oliwek do chrupkości, a następnie polana sake. Podaje się go najczęściej w towarzystwie makaronów, w sałatkach warzywnych lub w towarzystwie dużej liczby ziół. W smaku jest lekko orzechowy i słony.
Jednak ważniejsza informacją od zastosowania tego grzyba w kuchni, jest jego wykorzystanie w medycynie i farmacji. Oto właściwości prozdrowotne grzyba, z jakich może skorzystać świat medyczny:
Soplówka jeżowata zawiera substancje wpływające korzystnie na układ nerwowy i strukturę osłonek mielinowych. Związki odkryte w lwiej grzywie wspomagają regenerację nerwów (zobacz również: Dieta dla mózgu).
Wyniki badań prowadzonych na myszach wskazują na korzystne efekty spożywania soplówki jeżowatej, w postaci zwiększenia koncentracji oraz ciekawości świata przez badane zwierzęta. W dodatku naukowcy przypuszczają, że wyciąg z lwiej grzywy może odgrywać ważną rolę w leczeniu choroby Alzheimera lub Parkinsona (co miałoby się właśnie wiązać ze stymulacją produkcji NGF, czynnika wzrostu nerwów oraz życia komórek nerwowych). Jednak nadal potrzeba większej liczby badań na ten temat. Choć firmy farmaceutyczne już zastanawiają się nad wytwarzaniem środków farmakologicznych na bazie soplówki jeżowatej (zobacz również: Demencja starcza - czy można jej przeciwdziałać dietą?).
W literaturze można znaleźć także informacje o wynikach badań prowadzonych z udziałem kobiet w wieku pomenopauzalnym, u których przebadano wpływ stosowania lwiej grzywy na nastrój. Okazuje się, że może ona poprawiać samopoczucie, zmniejszać objawy depresji, a także u ludzi zwiększać zdolność koncentracji.
W zaleceniach medycyny niekonwencjonalnej możemy znaleźć informacje o pozytywnym wpływie, spożywania lwiej grzywy, na funkcjonowanie układu pokarmowego. Soplówka jeżowata ma być pomocna w takich schorzeniach jak refluks żołądkowo-przełykowy, nieżyt żołądka, wzdęciach (czytaj: Wzdęcia - skąd się biorą i jak im zaradzić?), nudności (Zobacz również: Zioła lecznicze w dolegliwościach żołądkowo-jelitowych).
W takim razie co zawiera w sobie lwia grzywa? Jakie składniki grzyba są dla naszego organizmu korzystne?
Aminokwasy - zawiera według niektórych źródeł 17, a innych 19 aminokwasów. Jednak z pewnością nie znajdziemy w nim tryptofanu i metioniny. Niektórzy uważają, że może być stosowany jako substytut mięsa.
Składniki mineralne – potas, selen, żelazo, cynk, selen, fosfor (czytaj również: Niedobory żelaza - powszechny problem? oraz Niedobory żelaza- co jeść?).
Polisacharydy – beta-glukany.
Mimo, iż soplówka jeżowata jest grzybem jadalnym i bezpiecznym dla człowieka, to w Polsce jego zbieranie jest zabronione. W większości sklepów, w krajach zachodnich, także będzie nam trudno go zakupić, warto pamiętać, że w części tych krajów jest to gatunek wymierający. W niektórych sklepach internetowych można zakupić wyciąg z lwiej grzywy jednak istnieje duże ryzyko, że nie będzie to „czysty” produkt, może on zawierać domieszki innych związków, nie do końca bezpiecznych dla naszego zdrowia. W szczególności gdy nad osobami zajmującymi się produkcją i sprzedażą takich wyciągów, nikt nie sprawuje kontroli.
Piśmiennictwo:
Golak-Siwulska, I., M. Siwulski, and K. Sobieralski. "Właściwości prozdrowotne soplówki jeżowatej." Biuletyn Producenta Pieczarek-Pieczarki 43.2 (2015).
Karmanska, A. "Skład chemiczny i wartość odżywcza-buna shimeji-Hypsizygus tessalatus i soplówki jeżowatej Hericium erinaceus." Bromatologia i Chemia Toksykologiczna 45.4 (2012).
Malinowska, Eliza, Wojciech Krzyczkowski, and Franciszek Herold. "Pozyskiwanie, budowa i działanie biologiczne polisacharydów grzybowych na przykładzie soplówki jeżowatej (Hericium erinaceum)." Biotechnologia 1.80 (2008): 109-121.
Siwulski, M., K. Sobieralski, and R. Pawlak. "Porównanie plonowania kilku odmian soplówki jeżowatej Hericium erinaceus (Bull.: Fr.) Pers. na podłożach z trocin różnych gatunków drzew liściastych." Folia Horticulturae. Suplement 2 (2006).
Sikora, A., Neubauer. G. "Nowe stanowiska i występowanie soplówki jeżowatej Hericium erinaceus w Polsce." Chrońmy Przyrodę Ojczystą 71.5 (2015).
Siwulski, Marek, Krzysztof Sobieralski, and Iwona Sas-Golak. "Wartość odżywcza i prozdrowotna grzybów." Żywność Nauka Technologia Jakość 21.1 (2014).
Grzywacz, Andrzej. "Prawne aspekty zbioru grzybów w lasach." Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej 17.4 [45] (2015).
Chamera, Katarzyna, and Biofizyki i Biotechnologii. "AKTYWNOŚĆ BIOLOGICZNA GLUKANÓW POCHODZENIA GRZYBOWEGO." Zeszyt Koła Naukowego Studentów Biotechnologii: 53.
Turlo, J. "Grzyby wielkoowocnikowe–niedoceniane źródło substancji leczniczych." Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej 17.3 [44] (2015).