HELICOBACTER PYLORI, CZY JEST SIĘ CZEGO BAĆ?
Helicobacter pylori, to gatunek bakterii o charakterystycznym spiralnym kształcie, posiadający kilka rzęsek na jednym z końców, które pozwalają im się poruszać. Daje to zdolność wnikania bakteriom w głąb błony śluzowej żołądka. Po wniknięciu wytwarzają enzym - ureazę, który powoduje rozkład mocznika na amoniak, co w konsekwencji doprowadza do zmiany pH środowiska żołądka z kwaśnego na zasadowe. Podstawą do usunięcia bakterii jest leczenie farmakologiczne. Dieta przy zakażeniu powinna wspierać proces leczenia farmakologicznego i ma na celu obniżenie poziomu kwasów żołądkowych, które są przyczyną większości dolegliwości związanych z zakażeniem. Kolejnym celem diety jest także regeneracja błony śluzowej żołądka i dwunastnicy. W ostatnim czasie pojawiło się wiele sytuacji, w których pacjenci skarżący się na bóle żołądka w konsekwencji mieli zdiagnozowane zakażenie tą bakterią, dlatego w tym artykule przybliżymy trochę informacje o helicobacter pylori.
WĄTPLIWE DROGI ZAKAŻENIA
Szacuje się, że w Polsce zakażonych jest ok. 84% osób dorosłych i ok. 32% osób do 18. roku życia. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową, najczęściej u małych dzieci. W wielu przypadkach choroba ustępuje samoistnie lub przechodzi w stan utajony. Uważa się, że do transmisji infekcji najczęściej dochodzi z człowieka na człowieka i dzieje się to w przypadku matka – dziecko. Do infekcji może dochodzić w wyniku kontaktu ze śliną: picie z jednej butelki, jedzenie ze wspólnego talerza. Również zanieczyszczone ręce mogą być przyczyną zakażenia. Kontakt z małą ilością śliny jaki ma miejsce podczas pocałunku nie powinien być przyczyną zarażenia. Rozważa się jednak drogi: gastro-oralna, oralno-oralna, oralno - analna, fekalno-oralna.
WSKAZANIA DO LECZENIA
Zakażenie H. pylori w konsekwencji doprowadza do przewlekłego zapalenia błony śluzowej żołądka. A to stwarza zagrożenie owrzodzenia żołądka i dwunastnicy. W ponad połowie przypadków zakażenie jest bezobjawowe, w mniejszej ilości przypadków dochodzi do zmian zapalnych w błonie śluzowej żołądka. Najmniejszy odsetek przypadków to Ci pacjenci, u których bakteria powoduje zmiany zapalne w błonie śluzowej żołądka, zlokalizowane przede wszystkim w trzonie i dnie żołądka. U tych osób poziom gastryny (hormon produkowany przez komórki żołądka) jest zwiększony, stwierdza się hipochlorchydię (pH żołądka 3,5 - 6), a to zwiększa ryzyko wystąpienia raka żołądka
. 
|
Zobacz również: Stan zapalny - Top 10 produktów, które z nim walczą
CHOROBA WRZODOWA
Kiedy w latach 50. uważano, że kłopoty z żołądkiem są związane przede wszystkim z przewlekłym stresem lub złym wydzielaniem kwasów żółądkowych, Marshall i Warren próbowali dowieść, że to Helicobacter pylori może powodować wrzody i stany zapalne żołądka. W konsekwencji udowodnili swoją tezę i otrzymali Nagrodę Nobla. U ponad 80% przypadków chorych na chorobę wrzodową stwierdza się zakażenie. Inne przypadki to np. długie stosowanie leków NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne). Przyczyną powstawania owrzodzeń jest zwiększone wytwarzanie kwasu solnego, co w konsekwencji doprowadza do powstawania ognisk metaplazji żołądkowych, następnie rozwinięcia się miejscowego stanu zapalnego błony śluzowej, a następnie osłabienia procesów obronnych. Metaplazja to pojęcie określające sytuację, w której komórki zmieniły swój pierwotny typ ze względów adaptacyjnych (zmiana pH).
PODSTAWOWE ZASADY DIETY PODCZAS LECZENIA H. PYLORI
Pusty żołądek odpowiada za wzmożoną produkcję kwasu solnego, a więc fundamentalną zasadą diety podczas leczenia H. pylori jest niedopuszczenie do uczucia głodu. W tym wypadku i przejedzenie również nie jest wskazane, ponieważ żołądek musi strawić pokarm, co w konsekwencji doprowadza, tak jak i w przypadku głodu do nadprodukcji oraz drażnienia śluzówki żołądka HCl. Zaleca się przerwy między posiłkami 2-3godziny. W konsekwencji prowadzi to do spożywania częstych i małych posiłków. Uważa się, że 4 -6 lekkich posiłków zapewni choremu poczucie komfortu. Podczas diety bezwzględnie zakazane jest spożywanie smażonych posiłków, a co za tym idzie zaleca się gotowanie w wodzie, na parze, duszenie czy pieczenie w folii. Należy spożywać 2-3 litry płynów (najlepiej wody) w ciągu doby. Pozwoli to rozcieńczyć kwas solny. Nie powinno jednak popijać podczas jedzenia - należy zachować odstęp pół godziny przed i godzinę po spożytym posiłku. Ma to na celu zapobieganie również cofaniu się treści pokarmowej. Poza wodą mineralną pacjent może pić słabą zieloną herbatę czy herbaty ziołowe np. rumianek. Płyny powinny mieć temperaturę pokojową.