Dietetyk Monika Dudek
Od dawna wiadomo, że produkty pszczele, m.in. miód, mleczko pszczele, propolis czy sam pyłek pszczeli zawierają w sobie wiele cennych dla naszego zdrowia związków, dlatego od wielu lat wykorzystuje się je nie tylko w celach profilaktycznych, ale także leczniczych i kosmetycznych. Hipokrates twierdził, że miód jest cudownym lekiem. W starożytności zalecano go w chorobach wątroby lub trudno gojących się ranach. Bardzo cennym surowcem, zaraz obok miodu, jest pszczeli pyłek kwiatowy, przez wielu określany mianem „cudownej odżywki”, ponieważ w jego skład wchodzi wiele cennych dla życia i zdrowia związków odżywczych. To nie tylko węglowodany, ale także źródło błonnika pokarmowego, białek, lipidów (czytaj: Błonnik pokarmowy w roli głównej - dobry nie tylko na odchudzanie). Dietetycy, a także niektórzy lekarze zachęcają do stosowania pyłku kwiatowego osobom walczącym z nadwagą, z obniżoną odpornością. Chcesz dowiedzieć się kto jeszcze może skorzystać z włączenia pyłku kwiatowego do swojej diety oraz jaką jego formę (naturalną postać, czy suplement diety) wybrać? Przeczytaj nasz artykuł w całości!
Kwiaty posiadają męskie komórki rozrodcze, które nazywane są pyłkiem kwiatowym, to właśnie on obok miodu stanowi podstawę pożywienia dla pszczół. Tak więc pszczoły zbierają go z kwiatów, a następnie mieszają z miodem, nektarem i śliną, tworząc formy przypominające małe kuleczki, przenoszone prosto do ula w tej postaci nazywane są pyłkiem pszczelim.
Czasem sama wiedza nie wystarczy.
Osiągnij swój cel z profesjonalnym wsparciem i spersonalizowaną dietą. Pomoże Ci w tym jeden ze 168 zweryfikowanych dietetyków na Kcalmar.com
Pszczeli pyłek kwiatowy, nie bez powodu nazywany jest cudowną odżywką, zawiera, m.in.:
Węglowodany (do 55%) – to przede wszystkim: fruktoza, glukoza, maltoza, odrobina sacharozy
Błonnik (do 20%), który wspomaga pracę przewodu pokarmowego, perystaltykę jelit, zapobiega zaparciom
Białka (do 40%), pszczeli pyłek kwiatowy to doskonałe źródło aminokwasów, zarówno endogennych, jak i egzogennych. To właśnie jedna z przyczyn, z których zaleca się przyjmowanie pyłku pszczelego osobom wycieńczonym, cierpiącym na anoreksję, choroby nowotworowe, choroby wyniszczające
Lipidy (do 10%) – nie można zapomnieć o tym, że w pszczelim pyłku kwiatowym znajdują się kwasy tłuszczowe nasycone i nienasycone, w największej ilości pojawiają się: kaprynowy, laurynowy, palmitynowy, arachidonowy. Natomiast w śród kwasów tłuszczowych nienasyconych można wyróżnić, m.in. linolowy, alfa- linolenowy oraz kwas oleinowy – są to kwasy, które w prosty sposób tworzą łatwo rozpuszczalne kompleksy z cholesterolem, dzięki czemu można powiedzieć, że zjadanie pszczelego pyłku kwiatowego działa pozytywnie na nasz profil lipidowy, działa przeciwmiażdżycowo.
W mniejszej ilości występują witaminy (witaminy z grupy B (B1, B2, B3, B6), witamina C w dawce 300 mg/100 g pyłku, witamina E w ilości 320 mg/100 g pyłku oraz witamina A w dawce 200 mg/100 g pyłku), karotenoidy, związki fenolowe, a także sterole i terpeny.
Sama procentowa ilość każdego ze związków jest zależna przede wszystkim od pochodzenia gatunkowego oraz od pochodzenia geograficznego, jak i warunków klimatycznych, rodzaju gleby, dlatego pszczeli pyłek kwiatowy może różnić się pod względem wartości odżywczych.
Dietetycy zalecają włączenie go do diety szczególnie osobom:
cierpiącym na schorzenia układu krążenia - duża zawartość flawonoidów w pyłku, sprawia, że jego spożywanie wpływa korzystnie na funkcjonowanie układu krążenia, wzmacniając oraz uszczelniając jego naczynia krwionośne, a także polepszając pracę serca,
u których utrzymuje się stan zapalny - związki fenolowe wchodzące w skład pyłku mają właściwości silnie antyoksydacyjne, w związku z czym dochodzi do niszczenia w organizmie wolnych rodników („wymiatania” ich). Nasze ciało jest chronione przed wpływem reaktywnych form tlenu, w literaturze można znaleźć doniesienia o działaniu przeciwzapalnym i przeciw obrzękowym pyłku kwiatowego. Dodatkowo jego zażywanie działa ochronnie na wątrobę (czytaj: Zwalcz wolne rodniki dużymi wartościami ORAC),
pyłek pszczeli ze względu na to, iż jest m.in. źródłem witaminy C, substancji antyoksydacyjnych jest zalecany przy obniżonej odporności, przeziębieniu, katarze, infekcjach wirusowych (zobacz: Rosół z kury - czy aby na pewno najlepszy sposób na infekcje?),
właściwości pyłku są wykorzystywane także w kosmetologii – stosuje się go w celach pielęgnacyjnych skóry, włosów i paznokci, możemy znaleźć go w składzie niektórych odżywek i szamponów do włosów, toników do twarzy oraz balsamów, dzięki obecności cysteiny (aminokwas siarkowy) pyłek może być polecany osobom chcącym pobudzić włos do szybszego wzrostu oraz wzmocnić jego strukturę.
Zobacz również: Stan zapalny - 10 produktów, które z nim walczą
Niektórzy dietetycy zalecają przyjmować pyłek pszczeli nawet 3 razy na dzień, ważne jednak, by był spożywany na pół 30 minut przed posiłkiem. Najczęściej podawany jest w wersji rozpuszczonej w wodzie, soku lub jogurcie naturalnym, ale można także pokusić się o jego dodanie do sałatek, serów. W aptece możemy zakupić go także w postaci suplementu diety, jednak jako dietetyk zachęcam do wykorzystywania naturalnych produktów i ich regularnego stosowania by osiągnąć oczekiwane efekty prozdrowotne.
Kurację pyłkiem pszczelim można przeprowadzać nawet dwa razy w roku (jesień i wiosna), powinna ona trwać minimum miesiąc, jeżeli komuś zasmakuje ten produkt może pokusić się i o 3 miesięczną kurację. W jakiej ilości powinno się przyjmować pyłek pszczeli? Według niektórych źródeł dzieci w wieku 16-12 lat mogą spożywać 15 g pyłku/dobę, osoby powyżej 12 roku życia i dorosłe 20 g / dobę. Jednak dawka lecznicza dla osoby dorosłej może wynosić nawet 40 g/ dzień. Ważne by zachować ostrożność i przed podjęciem decyzji o włączeniu pyłku pszczelego do diety, skontaktować się z lekarzem i/lub dietetykiem czy nie istnieją jakieś przeciwwskazania. Szczególnie gdy chcemy zaproponować stosowanie pyłku pszczelego dzieciom, kobietom w ciąży karmiącym, warto przedyskutować możliwość stosowania i ewentualną dawkę/ dobę oraz przez jak długi okres.
PIŚMIENNICTWO:
Iannuzzi J. Pollen: food for honey bee- and man? Am Bee J 1993; 133:557-63.
Kędzia B. Skład chemiczny i adaptogenne działanie pszczelego pyłku kwiatowego. Cz I. Skład chemiczny. Post Fitoter 2008; (1)47-58.
Ferreira I, Aires E, Barreira JCM i wsp. Antioxidant activity of Portuguese honey samples: different contributions of the entire honey and phenolic extract. Food Chem 2009; 114:1438-43.
Pascoal A, Rodrigues S, Teixeira A i wsp. Biological activities of commercial bee pollens: antimicrobial, antimutagenic, antioxidant and anti-inflammatory. Food Chem Toxicol 2014, 63:233-9
LeBlanc B.W., Davis O.K., Boue S., DeLucca A., Deeby T. 2009. Antioxidant activity of Sonoran Desert bee pollen. Food Chemistry, 115 (4), 1299-1305.
Campos MGR, Bogdanov S, Bicudo de Almeida-Muradian L i wsp. Pollen composition and standardisation of analytical methods. J Apicult Res 2008; 47(2):156-63
Naga i T., Sakai M., Inoue R., Inoue H., Suzuki N. 2001. Antioxidative activities of some commercially honeys, royal jelly, and propolis. Food Chemistry, 75 (2), 237-240.
Al M.L., Daniel D., Moise A., Bobis O., Laslo L., Bogdanov S. 2009. Physico-chemical and bioactive properties of different floral origin honeys from Romania. Food Chemistry, 112 (4), 863-867.
Opublikuj ten post
Pobierz aplikację
