KONSEKWENCJE AUTODESTRUKCYJNYCH ZACHOWAŃ BULIMIKA – Cz.3
Częste prowokowanie wymiotów i gwałtowne obciążenie układu pokarmowego dużą ilością bezwartościowego jedzenia, nie pozostaje bez echa. Zaburzona homeostaza daje o sobie znać w konsekwencji wielu schorzeń i przypadłości. Jakie są skutki napadów obżarstwa?
FIZYCZNE SKUTKI BULIMII
Prowokowanie wymiotów daje się zauważyć na pierwszy rzut oka w zniszczonym uzębieniu. Nadmiar kwasów żołądkowych uszkadza szkliwo. Jama ustna bulimika jest wyniszczona, a leczenie często nieefektowne, ze względu na fakt, iż chory wraca do swoich nawyków. Częste wymioty powodują również podrażnienie przełyku, gardła czy rany języka lub reszty jamy ustnej. Na pierwszy rzut oka jesteśmy w stanie zauważyć powiększone ślinianki przyuszne lub podżuchwowe, które nie są w stanie sprostać swojej funkcji. Zaawansowane stadium choroby prowadzi do uszkodzeń przełyku, żołądka i krwawienia z tych obszarów ciała. Nadmiar spożywanego pokarmu może prowadzić do perforacji żołądka, jego rozciągnięcia czy zaparć na skutek odwodnienia. Całość w najgorszym wypadku prowadzi do nowotworu krtani lub przełyku. Zła dieta skutkuje nadmiarem bądź niedoborem niezbędnych składników pokarmowych. W tym przypadku częste wymioty powodują zaburzenia elektrolitowe, które prowadzą do zaburzeń pracy serca. Hipokalcemia, czyli niedobór wapnia może być przyczyną arytmii, zawału czy wstrząsu kardiogennego. Może również znacząco osłabić siłę mięśniową. Ale to nie wszystko. Niski poziom wolnych jonów wapnia powoduje zaburzenia krzepnięcia krwi (niebezpieczeństwo podczas uszkodzeń wewnętrznych), osłabienie kości i zębów, osteoporozy czy zaburzeń w przewodnictwie nerwowym. Całość może również skutkować niedoborem chloru, zaburzeniem gospodarki wodnej organizmu oraz zaburzeniami trawienia. To najczęściej występujące skutki bulimii.
Zobacz również: Aktywność fizyczna na mocne kości
Rzadziej występujące niedobory, to niski poziom cynku, który może w konsekwencji doprowadzić do niedokrwistości, obniżenia odporności, utrudniać gojenie ran, być przyczyną wypadania włosów czy zaburzeń węchu i smaku. Autodestrukcyjne zachowania w bulimii całkowicie zaburzają cykl miesiączkowy u młodych kobiet. Ponadto organizm jest odwodniony, co również widać w wysuszonej skórze oraz śluzówkach (skutki odwodnienia są materiałem na kolejny artykuł). Chora młodzież już zaczyna odczuwać bóle stawów. To artralgia, czyli ból stawów bez podłoża zapalnego. Niski poziom hormonów takich jak tryptofan czy serotonina wpływają na samopoczucie, obniżając i tak zły stan psychiczny chorego. Bulimicy również cierpią na niskie ciśnienie krwi. Jest to wywołane m.in. wyżej wymienionymi czynnikami. Skutkuje to zaburzeniem równowagi, widzenia, omdleniami czy chronicznymi bólami głowy (zobacz: Produkty przyprawiające o ból głowy - na co uważać przy migrenach). Na koniec niedobór witamin z grupy B oraz żelaza, wywołują anemię. Osoby te mają bardzo złą morfologię
. 
KONSEKWENCJE PSYCHICZNE
Osoby chore mają niskie poczucie wartości o czym pisaliśmy w poprzednich artykułach. Szukają stałego utwierdzenia, że coś znaczą dla rodziny i najbliższych. Zły stan psychoemocjonalny oraz zła dieta skutkują depresją, która wymaga długotrwałego leczenia. Często osoby takie są związane ze swoim psychoterapeutą do odwołania. Czasami leczenie może trwać przez resztę życia. Osoby chore mają skłonność do zachowań kryminalnych, często kradną żywność, nawiązują przypadkowe stosunki seksualne, nie potrafią nawiązać stałych, trwałych relacji. Na koniec łatwo popadają w inne uzależnienia. Szukają desperacko wszelkich metod, aby poprawić swoje samopoczucie i wyciszyć wyrzuty sumienia. Bulimia to bardzo trudne schorzenie. Nie ma jednego wzoru według którego jesteśmy w stanie stworzyć portret psychologiczny takiej osoby. Na pewno leczenie wymaga dużej determinacji i wsparcia ze strony otoczenia. Chory więc jest w stanie znacząco poprawić jakość swojego życia. Oczywiście niezbędne są stałe badania zdrowotne i zbilansowana dieta. Bulimik ma więc dużo pracy w walce o siebie.